DENIZ IN NEVERLAND

  Merhabalar. Uzun bir aranın ardından tekrar bir yazıyla karşınızdayım. Biliyorum çok merak ettiniz, mesajlar mesaj kutusundan taştı(kimsenin umurunda bile değil) ama sonunda fırsat bulup burayı yeniden uyandırmaya gelebildim. Çalışma hayatı epey zorluymuş. Bundan mütevellit burayı epey özledim ve bayram dolayısıyla en son yaptığım kitap alışverişlerini derleyip sizlerle paylaşmak istedim. 

 Öncelikle bu güzelliklerden başlamak istiyorum. İyi ki ciltli hallerini basmışlar, gerçekten mükemmeller. Epey özen gösterilmiş. Aralarından Ozan Beedle'ın Hikayeleri en merak ettiğim. Fiyatları 26'şar lira ama tabi internette daha uygun.


 Parfümün Dansı'nı çok merak ederek aldım. Hakkında da birçok olumlu yorum okudum. Tom Robbins zaten çok beğenilen bir yazar. Hatta çoğu kişi, yazarın hayata bakışlarını bile değiştirdiğini belirtmiş. Bakalım benim hayatımı da etkileyecek mi? Fiyatı 30 Tl.


 Margaret Atwood artık yeni neslin de yakından tanıdığı bir yazar. Ülkemizde daha çok The Handmaid's Tale(Damızlık Kızın Öyküsü) ile bilinse de Doğan Kitap'tan çıkmış birbirinden harika romanları mevcut. Kör Suikastçı, yabancı bookstagram hesaplarında sıkça görmem sonucu aldığım bir roman oldu. Muhteşem olduğuna eminim. Fiyatı 39 Tl.


 Alfa Yayınları'nın bu sevimli araştırma kitabını, bir edebiyat mezunu olarak edinmezsem olmazdı. Şöyle bir göz gezdirdim kitaba ve "Edebiyat Nedir?" sorusunun cevabından telif hakları konusuna kadar kısa ama öz bir biçimde bahsediliyor. Yazarı John Sutherland çok başarılı bir edebiyat profesörü. Aşırı merak ediyorum bu kitabı. Fiyatı 24 Tl.


  Kafes'i birkaç yıl önce, ilk çıktığı zamanlarda sıkça görüyordum ve epey de ilgi görüyordu. Hiç aklımda olmayan bir romandı ve almamın sebebi de kuzenimin önermesi oldu. Okurlarının çoğunun beğenerek ve heyecanla okuduğu gerilim romanı Kafes, yazarın ilk romanı. Ben de okumak için sabırsızlanıyorum. Fiyatı 31 Tl.


 Hiç aklımda olmayan hatta varlığından bile haberdar olmadığım bir romandı Kemik Mevsimi. Yine rastlantı sonucu bir bookstagram hesabında gördüm ve Goodreads'teki olumlu yorumlar sonucu satın aldım. Acayip beklentilerim var bu kitaptan. Fiyatı 39.90 Tl.

  
 Daha çevirisi yokken İngilizce'sine elim çok gitti ama tuzlu fiyatından dolayı alamadım. Neyse ki Pegasus kitabı bastı da ben de rahata erdim. Çok olumlu yorumlar alan bir roman Eleanor Oliphant. Kitaplığıma hoş geldi. Fiyatı 39.90 Tl.


 The Power'ı D&R'da her gördüğümde yanına gider, "Alsam mı, almasam mı?" karmaşasından sonra yanından ayrılırdım. Çevirisini gördüğümde şok oldum çünkü Aralık'ta basılan çeviriyi ben daha bu ay gördüm ve hemen sepete ekledim. (Yine bir dolar vakası.) Zaten Margaret Atwood'dan övgü almış bir romanı nasıl geri çevirebilirsiniz ki? Güç, yeni bir Handmaid's Tale olarak görülüyor ve sorusu şu; Ya GÜÇ kadınların elinde olsaydı? Fiyatı 32 Tl.


  Sıradaki ve son kitabım "Duman ve Kemiğin Kızı" serisinin yazarı Laini Taylor'dan Hayalci; orijinal adıyla "Strange the Dreamer". Yabancı hesaplarda geçen sene çok fazla görüyordum bu kitabı. Ülkemizde de Şubat'ta yine Artemis tarafından basıldı. Kısmet bugüneymiş. Duman ve Kemiğin Kızı çok sevdiğim bir seriydi. Yazarın diline bayılmıştım. Bu romandan da beklentim aşırı yüksek çünkü okurları epey beğenmiş. Fiyatı 39 Tl.

 Evet. Sizlere burada veda ediyorum. Bu kitap alışverişi aşırı tatmin edici oldu. Umarım yakın zamanda tekrarlanır. Tabi bendeki bu "evdekileri bitirmeden yeni kitap alma hastalığı" devam ettiği sürece tekrarlanacak gibi duruyor. Ama kitaba verilen paraya hiç acımıyor insan azizim. Bye... 

  Margaret Atwood'un aynı adlı romanından uyarlanan mini dizi Alias Grace, 1843 yılında Kanada'da, İrlanda göçmeni Grace Marks'ın iki kişiyi öldürmekten ömür boyu hapse mahkum edilmesini ve on beş yılını Kingston Cezaevi'nde geçirmesini konu alıyor. Geçmişte gerçekten yaşanmış olan bu olayı usta yazar Margaret Atwood kendi kalemiyle yorumlamış. Grace Marks'ın gerçekten suçlu olup olmadığı da hala belirsizliğini korumakta.
  Cinayetle suçlanan bir kadın o dönemlerde sık rastlanan bir şey değildi. Grace'in tabiriyle "Murderess" olmak, herkesin ilgisinin üzerinizde olması için yeterli bir sebep. Ayrıca Grace'in katil olduğuna inananlar kadar, masum olduğuna inananlar da var. Bunlardan biri olan kilise papazı da Grace'in kendi evinde hizmetçilik yapmaya devam etmesini sağlamış ve bir yandan da kilise komitesiyle birlikte Amerika'dan çağırdıkları bir doktorun, Grace'in serbest bırakılması için bir rapor kaleme almasını istiyor.  Hali hazırda zaten yargılanmış olan Grace, doktor raporunun bir şey değiştirmeyeceğini düşünse de, hikayesini en başından bizler için anlatmaya başlar.

   Her bölümünü merak içinde izlediğim bir dizi oldu Alias Grace. İzlerken "Keşke önce romanı okusaydım," dediğim çok oldu ama yorumlara bakıldığında dizi de bir hayli tatmin edici. Öncelikle sinematografisi bir harikaydı. Dönemin mimarisi, yaşam koşulları, göçmenlerin yaşadığı zorluklar da çok güzel yansıtılmış. En beğendiğim yanı ise her bölümün başında Emily Dickinson, Edgar Allen Poe gibi şairlerin şiirlerinden bazı kıtalara yer verilmesiydi. Kitabı şöyle bir gözden geçirdiğimde, bunun kitabın bölümlerinin başında da uygulanmış olduğunu gördüm. Her bir şiir, hikayenin karanlık yönünü anlatmak için gayet ustaca kullanılmış. 1800'lerde kadın olmak zaten bir hayli zorken, daha on altı yaşındaki Grace hem en sevdiklerinin ölümüne tanık olmuş hem de iş vereninin ve evin kahyasının katili olmakla suçlanıyor. Grace akıl hastası mı yoksa soğuk kanlı bir katil mi? Aslında dizi boyunca bu sorunun yanıtını bulmaya çalışıyoruz. Ayrıca bazı batıl inançların da doğru çıkabildiğini gösteriyor hikaye bize. Mesela o zamanlar, ölen kişinin öldüğü mekanın penceresi açılıp ruhun çıkmasına izin verilmezse, o ruhun sonsuza dek orada mahkum kalacağına inanılıyor. Bir diğer inanç ise, Grace ve Mary'nin yatmadan önce yaptığı, elmanın kabuğunu hiç kopmayacak bir şekilde soyduktan sonra başının üzerinden arkana fırlatmak ve kabuğun şeklini aldığı harfle ismi başlayan biriyle evlenecek olmak. Grace'in kabuğu J harfini alır ve Grace'in yaşamı boyunca karşısına çıkan erkeklerin hepsinin adının baş harfi de J olur.

  Fazla uzatmadan söylemeliyim ki, bir yerlerde denk gelirseniz bu diziyi mutlaka izlemelisiniz. Zaten altı bölümcük bir şey. Masum görünen ama bir o kadar da tüyler ürperten bir öyküydü benim için. Umarım siz de beğenirsiniz.

  Yıllardır kitaplığımda okunmayı bekleyen Eleanor&Park'ı bitirdiğimde kalbimde hem burukluk hem de umut hissettim. Bir gençlik öyküsü olarak okumaya başladığım roman başlarda "Biraz klişe mi acaba?" diye düşündürse de ilerleyen sayfalarda samimiyeti ve sahiciliğiyle beni içine hapsetti. Öyle ki bu kitabı tek bir kelime ile tanımlama şansım olsa bu kelime "gerçek" olurdu.
  Rainbow Rowell'ın bir diğer romanı olan Fangirl'ü daha önce, yine Eleanor&Park gibi ingilizce olarak okumuştum. İkisi de gayet anlaşılır bir dile sahip ve ikisi de gençlik romanları. Genç karakterler yaratma açısından yazarın gerçekten çok yetenekli olduğunu düşünüyorum. Fangirl'deki Cath gibi Eleanor'da biraz özgüven eksikliği yaşayan, sorunlu bir aileye sahip bir kız. Annesi, üvey babası ve kardeşleriyle birlikte yeni taşındıkları kasabada ortama ve okula adapte olmaya çalışıyor ve epey zorluk çekiyor. Okulda zorbalığa uğramasının nedeni kabarık turuncu saçları, değişik giyimi ve kilosu. Aynı okulda okuyan, mahalledeki tek Asyalı çocuk olan Park ise kendi halinde, genelde kulağında kulaklık ile gezen biri. Eleanor'la ilişkileri, okul servisinde yan yana oturmak zorunda kalmalarıyla başlıyor ve birbirlerine tek kelime etmeksizin çizgi roman ve kaset alışverişiyle devam ediyor. Daha sonra zor da olsa çizgi romanlar ve müzik üzerinden konuşmaya başlıyorlar ve iki gencin arasında, olasılık veremeyeceğiniz bir aşk doğuyor; adeta kendilerini birbirlerinde buluyorlar.

  Klasik bir gençlik öyküsünden çok öte bir yere yükseldi gözümde Eleanor&Park. Birbirlerini bu kadar sevmeleri, ne yalan söyleyeyim aşka inancımı beşe katladı. Eleanor'un neredeyse her gün Park'ın evinde olup onun ailesine özenmesi, geçmişte üvey babası yüzünden yaşadığı travmalar gerçekten çok üzücüydü. Park onun için, çok ihtiyaç duyduğu bir kaçış haline geliyor. Sık sık Eleanor'un kaygı sorunlarını görüyoruz kitabı okurken. Kendinden sık sık şüphe ediyor ve kararlarını epey etkiliyor bu sorunu. Hatta birkaç kez Park ile küsüyorlar ama özellikle Park'ın kararlılığı ve büyük aşkı sayesinde tekrar bir araya geliyorlar.

  İlginç bir sona sahip Eleanor&Park. Mutlu bir sonla bitmiyor, tam olarak yani. Ama yazarımız son cümleleri yorumlama görevini bize bırakıyor ve onlar için bunun bir son değil ancak bir başlangıç olabileceğini de ekliyor. Kitabın sonunda Rowell, Elenor'un Park'a gönderdiği kartpostalda yazan üç kelimeyi tabi ki açıklamıyor ve kendi annesine bile bu kelimeleri açıklamadığından bahsediyor. "Eleanor ve Park'ı ben yarattım tabi, bu yüzden kartpostalda yazanları size söyleyebilirim ama bu onların aralarındaki o anla ilgili bir şey." diyor ve ekliyor; "Bu, kitabın sonu ve burada artık karakterlere veda ediyoruz. Onların hikayeleri yine kendi hikayeleri olmaya devam edecek. (Eğer bir kitabı kapattığınızda karakterlerin yaşamaya devam ettiğini düşünürseniz tabi; ben düşünürüm.)"
Yani uzun lafın kısası, Eleanor ve Park kendi sonlarını kendileri yaratacaklar. Bize ancak onlara iyi dileklerde bulunmak düşer.

Kitaptan bazı alıntılar;

  Geçtiğimiz ay adeta binge-watching modunda bitirdiğim ve ardından boşluğa düştüğüm Sex and the City'den bahsetmenin zamanı geldi. Bu yazıyı hep erteliyordum (zaten kimse beklemiyor) çünkü neyden bahsedeceğimi tam olarak bilemiyorum. Dizi sadece dört kadının arkadaşlığını konu alıyor gibi görünse de anlattığı şeyler her karakterle beraber yüze katlanıyor. Ama esasında özü ilişkiler ve arkadaşlık tabi.
 Dizinin ilk sezonunu çok daha önce izleyip bitirmiştim ve yetişkinlerin hayatını anlatıyor olması ile birlikte, beraberinde gelen aşırı cinsellik benimle ikinci sezon arasına biraz mesafe koymuştu. Ama kendi kendime "artık sen de büyüyorsun," dedim "kadınlar neden seviyor bu diziyi bu kadar öğrenmelisin." dedim. (bu arada 23 yaşındayım, ufal da cebime gir) Hali hazırda bana da Gossip Girl gibi, Gilmore Girls gibi seri şekilde izleyeceğim bir dizi lazımdı ve bu batağa girdim. Yemin ederim insan izlerken kendini durduramıyor. Şimdi ne olacak, Aidan Carrie'yi affedecek mi derken sezon sezon ileriye gidiyorsunuz. Kendinizi, onlarla alakanız olmamasına rağmen bu dört kadına da yakın hissediyorsunuz ve onların hafta sonu kahvaltılarına siz de kahvenizle konuk oluyorsunuz ve Voila! artık siz de bir New York kadınısınız. İşte bizim istediğimiz de bu. Belki de gerçek hayatta hiç bulamayacağımız o cesur şehir yaşamı.
 Şimdi burada dizideki mantık hatalarından ya da Carrie'nin hangi parayla o ayakkabıları aldığından bahsedip can sıkmayacağım çünkü bu bir kurgu, bir chick-lit. Allah aşkına zaten iki gram mutlu oluyoruz izlerken bir de gerçek hayata dönüp canımızı mı sıkalım. Neyse, bizim izlediğimiz her bölüm, onların haftada bir veya iki gününü gösteriyor. Her bölümde, her hafta aksatmadıkları brunchlarına giderler, Central Park'da biraz gezinirler, birbirlerine geçen akşam birlikte oldukları adamdan bahsederler ve gece de kulüpte Martini ya da Cosmopolitan içip eğlenirler; şanslılarsa da eve bir yakışıklıyla dönerler. Tabi biz bunları hep Carrie'nin "I couldn't help but wonder..." cümleleriyle detaylıca öğreniriz. Böyle baktığımızda gayet güzel, her kadının özeneceği bir hayat gibi görünüyor. Bana çok sığ gelen noktası ise sürekli bir erkekle beraber olmaları gerektiğini kafalarına kodlamaları idi. Bir hafta kimseyle görüşmeyedursunlar, hemen "Aaa, Miranda, nasıl yaşıyorsun bu çöl hayatını?" moduna giriyorlardı. Çünkü amaçları doğru erkeği bulmak ve doğru erkeği bulacağım diye ya da sadece eğlencesine hemen flörte başlayabiliyorlar. (Valla izlerken hayran kaldım bu gerçekten büyük bir yetenek.) Tabi bu durum kesinlikle yargıladığım bir şey değil, bu her ne kadar dizi olsa da bunlar yaşanan şeyler, kimse de kimsenin hayatına karışamaz. Sadece, "Yav bu kadınlar da seks manyağı çıktı." kafasında izleyen insanlar için, gelecek sezonlarda kızların hayatları daha sadeleşiyor ve düzene giriyor, bilin istedim. Zaten dizinin adına bakacak olursak anlatmak istediği şeyi açıkça görebiliriz.
  Diyeceksiniz ki "Hayırdır, Sarah Jessica Parker sana para mı verdi diziyi öv diye?" Hayır nerede o günler, sadece bu dizinin sırf seks dizisi olarak görülmesinden hoşlanmıyorum. Bize asıl anlatılmak istenen, bana kalırsa, tek başlarına ne yaşarlarsa yaşasınlar, ister iş hayatları karman çorman olsun, ister sevdikleri adamlar pisliğin teki çıksın, günün sonunda birbirlerine dönüyorlar. Hayatınızın çamura saplandığını düşündüğünüz zamanlarda arayacak, dertleşecek bir, hatta dört dostunuzun olması çok güzel bir olay. Felaket bir şey olmasına da gerek yok, derdinizi paylaşın yeter. Sizi yargılamayacak, derdinize çözüm aramaya çalışacak ve sizi mutlu eden dostlar, sadece varlığıyla bile... İşte benim de bu dizide gördüğüm bu oldu. Hiçbirinin hayatı mükemmel değil, her ne kadar bize öyle görünse de. Evet Carrie çoğu kişinin hayalini kurduğu bir iş olan köşe yazarlığı yapıyor ve ne hikmetse epey bir para kazanıyor, Miranda kariyerinin zirvesinde bir avukat ve çok güçlü bir karakter, Charlotte kesinlikle Türkiye'de olsa tutunamayacağı bir iş olan galeri işletmeciliği yapıyor ve oldukça romantik ve Samantha, onun hakkında ne desem az, tam bir alfa. Erkeklerin dünyasında, bir kadın olarak nasıl ayakta durulacağını belki de en iyi bilen insan. Her bölümde en az bir adet ders veren repliği bulunuyor. Çoğu eleştirmen tarafından dizinin kadınları güçlü falan göstermediği savunulsa da, bana kalırsa yeteri kadar göstermeye çalışıyor.

  Dizinin en sevdiğim yanları;

•  New York; benim bir yapımı izlemem için en büyük etken kesinlikle bu şehir.
•  Moda; şimdi izlediğimizde her ne kadar 2000'lerin modası epey garip görünse de hepsinin giydiği birbirinden iddialı kıyafetler ve tasarım marka hayranlıkları çok güzel (Miranda hariç)
•  Carrie'nin işi; tamam diğer kahramanlarımız da dimdik ayakta ama Carrie'nin haftada bir gazetede köşe yazısının yayınlanması, ardından Vogue'da yazmaya başlaması ve de son olarak köşe yazılarının kitaba dönüştürülmesi... Daha ne diyeyim.
•  Zeki diyaloglar; bir dizinin en sevdiğim özelliği de zeki karakterler barındırması ve akabinde gelen nokta atışları. Dizinin bana kalırsa en zekisi de Miranda. 
•  Yalnız yaşamak; eskiden sorsalar kesinlikle yalnız yaşayamayacağımı söylerdim ama artık kendi daireme sahip olmanın hayallerini kurar oldum. Tabi bu hayat bize dizilerde gösterildiği gibi olmayacaksa da, insan hayal etmeden duramıyor.
•   Zaman dilimi; doksanların sonu, iki binlerin başı. Her şey o kadar güzel ki; cep telefonu yeni çıkmış, insanlar daha az, her şey çok çabuk tüketilmiyor. Bu zamanın gözüyle bakınca değişikliklerin epey farkına varabiliyorsunuz. 
•   Farklı yaşamlar; zengin bir ailede yetişmiş Charlotte ve onun aile değerlerini öğrenebildiğimiz gibi, küçük yaştan itibaren barlarda garson olarak çalışıp şimdi kariyer sahibi bir kadın olan Samantha'yı da anlayabiliyoruz. New York'un elit kesimlerini, geniş bir topluluk olsalar da zengin kesimin aslında nasıl da birbirlerini tanıdıklarını görüyoruz, bunun yanında Brooklyn'in başlı başına nasıl eziklendiğine de şahit oluyoruz.

  İnsanın canı sıkılınca bir bölüm izleyip keyfini yerine getiren bir dizi Sex and the City. Çok fazla anlam da yüklememek lazım. Ama aynı zamanda sinirlerinizi de zıplatabilir çünkü karakterlerimiz her zaman doğru kararları vermiyorlar. Yirmilerinize henüz gelmediyseniz hoşunuza gitmeyebilir ama buna da siz karar verin artık. Kimsenin sizi sınırlamasına da izin vermeyin. Bye.

 Yine bir Leigh Bardugo kitabıyla karşınızdayım ama bu sefer romanımız herkesin aşina olduğu, çizgi roman dünyasının en badass karakterini barındırıyor; Wonder Woman...
  Bilmeyenleriniz varsa, Dc Comics'in unutulmaz karakterlerinden Batman, Superman, Catwoman ve Wonder Woman; Dc Icons serisi altında, bazı YA yazarları tarafından öyküleştiriliyorlar. Pegasus Yayınları'ndan çıkan ilk kitap Wonder Woman: Savaşgetiren, muhteşem cildiyle görür görmez şok etkisi yarattı bende. Gerçekten baya kaliteli bir baskı olmuş amma ve lakin fiyatı da epey tuzlu. Yine burada internet indirimi de imdadınıza yetişebilir. Bu romanı edinmemde en büyük etki, göz kamaştıran cildinin yanı sıra, en sevdiğim süper kahramanı barındırıyor olması. Özellikle Batman v. Superman filmiyle sinemada popülerlik kazanan, daha sonra da kendi solo filmi çıkan Wonder Woman; Amazon olması, Tanrı kızı olması ve özellikle kadın olmasıyla bende çok özel bir yere sahip. Kitabı okuduktan sonra hemen bir koşu çizgi filmini de izledim. Kendisi gibi güçlü kadınlar arasında, gözlerden uzak bir adada, her an patlak verecek bir savaşa hazırlanarak büyüyen Diana, insanlara olan inancı ve gücünü dünyanın yararı için kullanma isteğiyle gerçekten ilham veren bir karakter.
 Bu kadar övgü sonrası biraz da kitaptan bahsedecek olursak; hikaye, her Wonder Woman hikayesi gibi Diana'nın dünyaya daha ayak basmadığı bir zaman diliminden başlıyor. Diana annesi Hippolyta'nın himayesinde, bir gün gerçek bir Amazon olma hayaliyle yaşarken, bir gün Themiscyra'da bir gemi kazasına rastlar ve tek kurtulan kişi olan Alia'yı sahile çıkartır. Themiscyra'ya bir insan geldiği için, adada depremler başlar ve Amazonlar hastalanırlar. Aslında geminin batmasının da adanın garipleşmesinin nedeni de Alia'nın Savaşgetiren soyu barındırmasıdır. Diana ya Alia'yı ölüme bırakıp adasının eski haline dönmesini bekleyecektir ya da Alia'yı Yunanistan'a, Helen'in mezarına götürüp onun bu lanetten kurtulmasına yardım edecektir. Alia'yı adadan çıkardığı andan itibaren Diana, Alia'yı ne olursa olsun koruyacağına dair Amazon yemini eder. Her şey planlandığı gibi gidecekken, Diana yalnızca Themiscyra'dan ayrılmak ve oraya geri dönmek üzere aldığı yakut taşıyla Yunanistan'a ışınlanmak isterken, Alia ve Diana kendilerini New York'ta, Alia'nın şehrinde bulurlar.
    Aksiyon açısından oldukça doyurucu bir romandı. Diğer Diana öykülerinde olduğu gibi Steve Trevor'ı burada bulamıyoruz ama kahramanımız yine de ufaktan bir romantizm yaşıyor, her ne kadar romantizm yaşadığı kişi pislik çıksa da. (oops spoiler) Karakterler çok güzel oluşturulmuş. Diana her ne kadar insan olsalar da aslında hepsinin ne kadar güçlü ve özverili oldukları kanısına varıyor. Diyaloglar ve mekan tasvirleri yine çok güzel. Genç Yetişkin roman severler ve Wonder Woman hayranlarının severek okuyacağını düşünüyorum. Devamının olacağını düşünmüyorum ama sanki devamı gelecek gibi bitti, umarım gelir ya da Diana için başka hikayeler de yazılır çünkü bu kadın bir harika.

 "She was once the servant of the gods, sent to teach mankind to worship them...but she learned to be human, instead. She's the Defender of Truth and Life in the struggle between heaven and humanity--between the mortal and the mythological...and she's me. I am Wonder Woman...and this is only the beginning."

    "Cübbe satılan, teleskop satılan, Harry'nin daha önce hiç görmediği garip gümüş gereçler satılan dükkanlar, yarasa dalaklarıyla, yılan balığı gözleriyle dolu fıçıların, cilt cilt kitap yığınlarının, tüy kalemlerin, parşömen rulolarının, iksir şişelerinin, ay kürelerinin sergilendiği vitrinler..."


 Büyücülük dünyasının en sevdiğim yanlarından birisi de müthiş eksantrik mekanları. Mekan deyince de akla ilk olarak Diagon Yolu ve üzerindeki dükkanlar geliyor haliyle. İlk olarak Felsefe Taşı kitabıyla birlikte tanıştığımız bu büyücü caddesi, esasen büyücülük dünyasının da merkezi. Muggle'lar tarafından kesinlikle erişilemeyen bu alana büyücüler, Çatlak Kazan'ın arkasında bulunan duvardan ya da uçuç tozu ile ulaşabiliyorlar. Hogwarts öğrencileri her sene okul alışverişi için buraya gelirler.



 Diagon Yolu'nda bilinen en eski bina ya Çatlak Kazan ya da Ollivanderlar Asa Dükkanı. Bu konuda bir kesinlik yok. İkinci en eski bina da Gringotts Büyücü Bankası. Harry'nin ailesinden kalan parayı çekmek için Hagrid ile geldiği banka, Harry'nin cincüceleri ilk gördüğü yer.

Gringotts Wizarding Bank

    Büyücü dünyasında bilinen tek banka olan Gringotts, cincüce Gringott tarafından kurulmuş ve halen de cincüceler tarafından işletilir. Hagrid'in dediğine göre Gringotts, Hogwarts'dan sonra en güvenli yer. Burada ayrıca Muggle parası da büyücü parasına çevrilebiliyor.

Madam Malkin's Robes for All Occasions

  Hogwarts öğrencilerinin formalarını satın aldıkları yer, Harry'nin Draco ile ilk tanıştığı yer. Madam Malkin'in Her Duruma Göre Cübbeleri, ayrıca büyücüler için kıyafetler de satıyor.

Flourish and Blotts

  Tavana kadar raflarla dolu olan bu güzide dükkan sayesinde, Hogwarts öğrencileri lazım olan okul kitaplarını buradan edinebiliyorlar. Gilderoy Lockhart'ın imza günü yaptığı, Lucius Malfoy ile Arthur Weasley'nin tartıştığı ve Lucius'un Ginny'nin sepetine Tom Riddle'ın güncesini attığı yer burası, yani epey görmüş geçirmiş.

Ollivanders

   Asa satan tek dükkan olan Ollivanders'ın tam adı Ollivanders: Makers of Fine Wands Since 382 B.C. Bütün Hogwarts öğrencileri asalarını buradan alırlar. Daracık, külüstür mü külüstür olan bu dükkan; Harry'nin, dünyanın en ünlü asa yapımcısı Garrick Ollivander ile tanıştığı ve kendi asasını edindiği yer.  Tuhaf olan ise; Harry'nin asasında teleği olan anka, bir başka telek daha vermişti ve o telek Voldemort'un asasındaydı. "Unutmayın, asa büyücüyü seçer..."

Quality Quidditch Supplies

  Her türlü Quidditch malzemesini satan dükkan, özellikle süpürge meraklılarının büyük ilgi odağı. Harry'de Nimbus 2000, Nimbus 2001 ve Firebolt'unu buradan ediniyor. İlk süpürgesi Minerva McGonagal, son süpürgesi de Sirius Black tarafından hediye ediliyor.

Weasleys' Wizard Wheezes

  Geldik Diagon Yolu'nun en eğlenceli dükkanına. Weasley Büyücü Şakaları, mizah ve muziplik seviyeleri yüksek kardeşler Fred ve George tarafından açılan bir şaka dükkanı. Harry'nin Üçbüyücü Turnuvası'ndan kazandığı 1000 Galleon'u onlara vermesiyle bu dükkanı açmışlar.

Daily Prophet's Main Office

   Burası da Gelecek Postası'nın basıldığı yer. Büyücülük dünyasında bulunan tek gazete olan Gelecek Postası; bakanlığın denetimiyle basılıyor ve büyücülük dünyasında genel olarak olup biten her şeyden bahsediyor.

Eeylops Owl Emporium

 Bin bir çeşit baykuş satan bu küçük dükkan, aynı zamanda Hagrid'in, Harry'ye doğum günü hediyesi olarak Hedwig'i aldığı yerdir.

 Sihirle Kalın.

 Her ne kadar okurken zaman zaman Locke Lamora'nın Yalanları'na benzetsem de, Grisha dünyasının özlemini bir hayli giderdi Kargalar Meclisi. Bu seride, Grisha üçlemesinin tersine; özel güçleri olan Grishalara ve saray hayatına değil, döküntülere ve Ketterdam'a uzanıyoruz. Ana karakterimiz, usta hırsız Kaz Brekker Ketterdam'da çetesini yönetmeye ve zengin olmaya çalışırken, bir meclis üyesi ona reddedemeyeceği bir teklif yapar; Kaz'dan, Grisha'lara çok büyük güçler veren bir madde yaratan Bo Yul-Bayur'u Fjerda'da, hapsedildiği saraydan kaçırmasını ister ve karşılığında da epey yüklü bir para vaat eder. Kaz'da bu işin altından kalkabileceklerini düşündüğü beş kişiyi bir araya getirir ve birlikte zorlu bir yolculuğa çıkarlar.

 Kitap oldukça akıcı ve heyecanlı. Her karakter kendine özgü ve okurken herhangi birine yakınlık hissedebilirsiniz. Kitapta en çok Nina ve Matthias'ın bölümlerini okumaktan hoşlandım. İkisi daha önceden de tanışıyorlar; Matthias Grishaları avlayan bir Drüskelle ve Nina'da Drüskelle'nin esiri olmuş bir Grisha. Kaz ve Inej'in karmaşık ilişkisindense, onlarınki bana daha eğlenceli geldi.
 Leigh Bardugo'nun yarattığı evrene gerçekten hayranım. Karakterler, mekanlar, isimler ustaca oluşturulmuş; hatta bir dil bile yaratmış Bardugo. Kitap ilerledikçe, her karakterin asıl hikayelerini de öğreniyoruz. Aslında hiç biri bulundukları yerden memnun değil ama hepsi kendi özgürlüğü için hayatta kalmaya çalışıyor. Yani oldukça iddialı ve badass karakterlerimiz mevcut - on yedi yaşında olmalarına rağmen. Seri şimdilik iki kitaptan oluşuyor ama üçüncü kitap da yazılabilir. Fantastik dünyayı sevenlere ve Gölge ve Kemik okuyanlara öneririm.

    Arka Kapak

  İntikam duygusuyla yanıp tutuşan bir mahkum.
  Bahis düşkünü bir keskin nişancı.
  Ayrıcalıklı hayatını geçmişte bırakan bir kaçak.
  Hayalet ismiyle tanınan bir casus
  Hayatta kalmak için sihir kullanan bir cellat
  Ve hepsini bir araya getiren kaçış uzmanı bir hırsız, 
  6 Tehlikeli serseri 1 İmkânsız görev.
  Bu ekip büyük bir felaketi önleyebilecek tek seçenek, tabii       önce birbirlerini yok etmezlerse.

  "Büyülü ve tehditkâr, güzel ve vahşi. Kargalar Meclisi merak   uyandıran ve hızını hiç kesmeyen bir macera."
 -Goodreads-

  "Mücadeleci. Uyumsuz. Eğlenceli. Büyülü bir macera sizi   bekliyor."
 -School Library Journal-

Admont Abbey Library — Avusturya

 Bir sahne sanatı düşünün; oyuncular hem dans ediyorlar, hem şarkı söylüyorlar, hem de rol yapıyorlar. Kulağa epey zorlu geliyor değil mi? Bugün, izlemekten en keyif aldığım film ve sahne şovu türlerinden olan müzikallerin, Broadway'de ve sinemada en çok ilgi çeken ve şarkıları dillere dolaşan örneklerinden bahsedeceğim. Tabi ki bütün oyunlardan bahsetmek imkansız ama yine de en bilinenlerini tanımakta fayda var.
  (Pek sanatsal yanı olmasa da bahsetmeden edemeyeceğim.) İlk olarak benim bu günlere gelmemde büyük emeği olan, 7. sınıfta tanıştığım High School Musical serisi ile başlamak istiyorum. Disney hayranları çok sever bu seriyi. Bütün şarkıları hala dipsiz bir kuyu olan zihnimde ezbere yerini alıyorlar. Ayrıca harika bir karakter olan Sharpay Evans'la tanışmamıza vesile olmuştur. Ergenliğimin önemli bir parçasıdır bu seri.

Phantom of The Opera

 Evet millet, ciddiyeti elden bırakmayalım. Sırada, tüm zamanların en popüler müzikali var. Phantom of The Opera bilindiği üzere bir romandan uyarlama. Paris operasında soprano olan Christine ve onun koruyucu meleği Phantom'ın ilişkisini anlatıyor. Bestecisi birçok müzikalin de bestecisi olan Andrew Lloyd Webber. Phantom of The Opera'yı sahnede izlemeyi çok istiyorum, umarım bir gün hayalim gerçekleşir. Burada da, oyunla aynı ismi taşıyan Phantom of The Opera şarkısını Londra kastının performansıyla izleyebilirsiniz;

Les Miserables

   Victor Hugo'nun aynı adlı büyük eserinden uyarlanan Sefiller'in 2012'de filmi de çıkmıştı hatırlarsanız. Müzikal sadece şarkılardan oluşuyor, yani tüm diyaloglar şarkılı. Sefiller, Fransız toplumunu ele alan çok önemli bir eser. Yine sahnede izlemeyi çok istediğim bir müzikale sahip. "Yok ben Londralara Amerikalara gidemem." derseniz Youtube'da da mevcut. Buraya da müzikale ait en sevdiğim şarkı olan, Fantine'in söylediği I Dreamed A Dream'i bırakayım;

Cats

  Dünyaca ünlü, Andrew Lloyd Webber'ın T. S. Eliot tarafından yazılan şiir kitabı Old Possum's Book of Practical Cats'den uyarlayarak bestelediği bir müzikal. Karakterlerin  hepsi kedi, haliyle çok renkli bir oyun.  Müzikaldeki şarkıların hepsi, şiirlerden bestelenmiş. 1998 versiyonu film olarak kaydedilmiş. İnternetten izleyebilirsiniz. Herkesin ve benim de en sevdiğim şarkı olan Memory'de burada;