Geçtiğimiz ay adeta binge-watching modunda bitirdiğim ve ardından boşluğa düştüğüm Sex and the City'den bahsetmenin zamanı geldi. Bu yazıyı hep erteliyordum (zaten kimse beklemiyor) çünkü neyden bahsedeceğimi tam olarak bilemiyorum. Dizi sadece dört kadının arkadaşlığını konu alıyor gibi görünse de anlattığı şeyler her karakterle beraber yüze katlanıyor. Ama esasında özü ilişkiler ve arkadaşlık tabi.
Dizinin ilk sezonunu çok daha önce izleyip bitirmiştim ve yetişkinlerin hayatını anlatıyor olması ile birlikte, beraberinde gelen aşırı cinsellik benimle ikinci sezon arasına biraz mesafe koymuştu. Ama kendi kendime "artık sen de büyüyorsun," dedim "kadınlar neden seviyor bu diziyi bu kadar öğrenmelisin." dedim. (bu arada 23 yaşındayım, ufal da cebime gir) Hali hazırda bana da Gossip Girl gibi, Gilmore Girls gibi seri şekilde izleyeceğim bir dizi lazımdı ve bu batağa girdim. Yemin ederim insan izlerken kendini durduramıyor. Şimdi ne olacak, Aidan Carrie'yi affedecek mi derken sezon sezon ileriye gidiyorsunuz. Kendinizi, onlarla alakanız olmamasına rağmen bu dört kadına da yakın hissediyorsunuz ve onların hafta sonu kahvaltılarına siz de kahvenizle konuk oluyorsunuz ve Voila! artık siz de bir New York kadınısınız. İşte bizim istediğimiz de bu. Belki de gerçek hayatta hiç bulamayacağımız o cesur şehir yaşamı.
Dizinin en sevdiğim yanları;
- New York; benim bir yapımı izlemem için en büyük etken kesinlikle bu şehir.
- Moda; şimdi izlediğimizde her ne kadar 2000'lerin modası epey garip görünse de hepsinin giydiği birbirinden iddialı kıyafetler ve tasarım marka hayranlıkları çok güzel (Miranda hariç)
- Carrie'nin işi; tamam diğer kahramanlarımız da dimdik ayakta ama Carrie'nin haftada bir gazetede köşe yazısının yayınlanması, ardından Vogue'da yazmaya başlaması ve de son olarak köşe yazılarının kitaba dönüştürülmesi... Daha ne diyeyim.
- Zeki diyaloglar; bir dizinin en sevdiğim özelliği de zeki karakterler barındırması ve akabinde gelen nokta atışları. Dizinin bana kalırsa en zekisi de Miranda.
- Yalnız yaşamak; eskiden sorsalar kesinlikle yalnız yaşayamayacağımı söylerdim ama artık kendi daireme sahip olmanın hayallerini kurar oldum. Tabi bu hayat bize dizilerde gösterildiği gibi olmayacaksa da, insan hayal etmeden duramıyor.
- Zaman dilimi; doksanların sonu, iki binlerin başı. Her şey o kadar güzel ki; cep telefonu yeni çıkmış, insanlar daha az, her şey çok çabuk tüketilmiyor. Bu zamanın gözüyle bakınca değişikliklerin epey farkına varabiliyorsunuz.
- Farklı yaşamlar; zengin bir ailede yetişmiş Charlotte ve onun aile değerlerini öğrenebildiğimiz gibi, küçük yaştan itibaren barlarda garson olarak çalışıp şimdi kariyer sahibi bir kadın olan Samantha'yı da anlayabiliyoruz. New York'un elit kesimlerini, geniş bir topluluk olsalar da zengin kesimin aslında nasıl da birbirlerini tanıdıklarını görüyoruz, bunun yanında Brooklyn'in başlı başına nasıl eziklendiğine de şahit oluyoruz.
