DENIZ IN NEVERLAND

Photo by Hill & Aubrey - Vogue

Eğitim görmeye başlamasıyla kendi sınırlarını yıkan, yapabileceklerini keşfeden, çevresini tanıyan ve aslında onlardan hiçbir farkı olmadığını anlayan Tara’nın içinde her zaman evine karşı bir özlem yer alıyor. Gidip gelmelerin, ailesiyle yaşadığı çatışmaların, yıllarca abisi tarafından maruz kaldığı şiddetin; artık tamamen o eve arkasını dönerse geride kalacağının farkına varmasıyla; ailesiyle, arasındaki bağları tamamen koparıyor. Günümüzde sadece üç abisiyle ve teyzeleriyle görüştüğünü belirten Tara, küçüklüğünde körü körüne bağlı olduğu ve hep ona göre yaşayacağını düşündüğü bir yaşam tarzından; kendini keşfettiği, hayatı sorguladığı ve en önemlisi de ‘hayır’ diyebilmeyi öğrendiği bir yaşama geçiş yapıyor, adeta evriliyor. Tara şimdilerde birçok söyleşi yapıyor ve bunlarda tamamen ailesini kötülemiyor çünkü onlar, Tara’nın şimdi olduğu şeyin nedeni bir bakıma. Böyle bir aileden gelmeseydi belki de Harvard’da misafir araştırmacı olamayıp Cambridge’de doktorasını tamamlayamayacaktı. Belki de en önemlisi, içine doğduğumuz dünyayı kabullenip ama körü körüne benimsemeyip kendi yapabileceklerimizin farkına varmaktır. Ancak bizi geri çeken şeyleri arkamızda bırakabilecek gücü bulabilirsek ileriye doğru adım atabiliriz.